MINI_3

MINI_3 from itsasogoni on Vimeo.

MINI3_hasierako gogoetak

MINI3___ASKATASUNAREN GILTZA

Kartzelara bisitari bezala joatea ez da batere atsegina, beraz ez dut uste bertan preso egotea atsegina izango denik. Barruan preso batek sentitzen ahal duen estutasun, larritasun eta bakardeagatik proiektu honetan egin behar dugun "lehioak", "begiralekuak", balio sinboliko berezi bat behar duela iruditzen zait. Nere proiektua itsasoa ikusteko beira bat baino gehiago izatea nahi dut, zulo horretatik (kartzelatik) ateratzeko irteera bat dagoela erakustea nahi dut. Hori dela eta nere proiektuan tunel bat planteatuko dut. Tunelaren bukaeran beti dago esperantzaz beteriko argi izpi bat. Tunela iluna eta luzea da baino hurbilago edo urrunago badu bukaera bat. Bukaera hau itsasoranzko begiralekua izateaz gain askatasunaren giltza ere izango da. Honek gogorarziko die presoei kanpoan pena merezi duen zerbait dagoela eta noizpait kanpoalde horretaz askatasunez gozatzeko aukera izango dutela.

EZEREZAREN KUBOA

2004ko uda

"Nere inguruan dagoena gustatzen ez zaidanean irtenbide gabeko munduan zehar bueltak ematen ditut...Denborak aurrera egiten du baino ez dut aurkitzen konbenzitzen didan irtenbiderik, irteerarik... Kubo baten barruan sartu nahiko nuke errealitate latza atzean utzi ahal izateko, ingurutik isolatu ahal izateko, argitasunez pentsatu ahal izateko, influentziarik ez izateko, oihu egin eta inork ez entzuteko... Ezerezaren kuboaren barruan sartzen naiz. Errealitatearekin zerikusirik ez duen kuboa...neutroa, itsua, iluna, isila, epela, lasaia, bakartia... Bertan sartu eta begiak itxi. Begiak itxi eta ikusi. Ikusi....gauzak beste prespektiba batetik ikusi, ezerezaren kubotik. Gustoko duten irtenbidea arkitu ondotik kubotik atera eta konturatzen naiz kanpoan denak berdin jarraitzen duela, nere irtenbidea kuboaren barruan bakarrik existitzen dela. Momentu batez kuboaren barrura bueltatzeko gogoa sartzen zait, baino kuboan ez dago ezer, ez dago inor. Errealitatea aitortzeko momentua ailegatu da, honi aurre egiteko momentua ailegatu da. "

MINI2

Untitled from itsasogoni on Vimeo.

URA ETA ARGIA

Eames bikoteak egindako bideoa hagitz bitxia iruditu zitzaidan. Berez urak duen jariakortasuna bakarrik azaltzen da, baino hain xinplea den ideia interesgarri bilaaktzen dute Eames bikoteak. Urarekin egindako esperimentu pila daude baino neri ura eta argiarekin egindako ikuskizunak gustatzen zaizkit bereziki. Ez dakit noizpait horrelakorik ikusi dituzuten baino hagitz politak dira. Su artifizialen antza hartzen dute baino uraren jariakortasunari esker mugimendu gehiagoko ikuskizunak dira.

TOKIO BAI, BAINO EGUN BATZUETARAKO BAKARRIK

Gure kultura eta japonesen kultura hagitz ezberdinak dira eta horrek bizitzeko moduan eta hiria ulertzeko moduan eragin haundia du. Betidanik Japon ezagutu nahi izan dut baino ez bertan bizi. Pasa den eguneko bideoak aski ongi erakusten du Tokioren egoera kaotikoa. Lur eskasiaren arazoarekin eta Tokioko populazio altuarekin kaleak kaos batean bilakatzen dira, jendez eta jendez betetako kaleak, ia arnasik hartzeko espazioarik gabeko kaleak. Proportzioan hiriak espazio publiko gehiago behar dituela iruditzen zait, jende pilaketa guzti horrek arnasbide bat behar du. Eraikin publikoak espazio publiko itxi bezala ulertzea egokia iruditzen zait baino espazio publiko irekien eraikitzea beharrezkoa iruditzen zait.

Azkenik izugarri deigarria egiten zait oraindik japonesak kaletik maskarillekin ikusteak. Berez guztiz sanoa eta naturala izan behar duen espazioa kutsaduraren hodeiaren azpiko espazioa baino ez da. Tokioko panoramika bat ikusten denean argi ikusten da bertan arnasten den airea kaltergarria dela, behintzat ez dela onuragarria. Hiri guztia gris koloreko hodei erraldoi baten azpian dago, kutsaduraren hodeiaren azpian. Gauza hauetan arreta gehiago jartzea komenigarria litzateke.

Orokorrean Tokio hagitz hiri interesgarria dela iruditzen zait, baino egun batzuetarako bakarrik. Ez dago lehio ireki eta airu purua arnastea bezalakorik!!!

2.MINIPROIEKTUA_hasierako ideiak

Zeru eraikiaren kokapenaren azterketak egiterako orduan tokirik egokiena hotel aurrealdea iruditu zait, toki honetan area egoteaz gain arroka batzuk ere agertzen direlako.
Kokapen honetan arrokak ematen duten kota ezberdintasuna erabiliko dut proiektua planteatzerako orduan, eta modu metaforiko batean ulertuta, arroka hoiek izango dira zeruranzko bidea.




















Erabili beharreko egituraren azterketa egiterakoan konturatu naiz proportzioak ez direla egokienak. Izan ere, ureztatzeko elementu horrek 60m luze ditu baino ia ez du altuerarik hartzen. Zeru eraikia proposatzerako orduan altuera faktore garrantzitsu bat izanik proportzio hauek aldatzeko beharra ikusten dut. Zertxa horreri altuera emateko bide ezberdinak baldin badira ere nik planteatzen dutena da alde batetik lurraldearen berezitasunak aprobetxatzea (arrokak) eta bestetik zertxaren forma zuzena aldatzea.










Hasierako gogoeta hauen ondorio bezala nere zeru eraikiak honako itxura izatea gustatuko litzaidake.
Lurretik hazitzen den zerua bezala, lurretik ateratzen ari den armiarma bezala.

Pasa den egunean klasean ikusitako dokumentala hagitz interesgarria iruditu zitzaidan. Louis Kahn-i buruz idatzitakoak eta argitaratuak aunitz baldin badira ere gutti dira pasa den eguneko dokumentala bezain sakonak. Bere semeak dokumentala egin izanak hagitz kutsu pertsonala ematen dio, eta arkitektoaren alderdi pertsonalena erakusten digu.
Louis Kahn-en zenbait lanen arrakasta ezin da dudatan jarri baino bere bizi pertsonalari dagokionez.......Arkitekturan hainbertze zentratzeagatik bere familia, edo familiak hobe erranda, alde batera uzten ditu. Zure lanak arrakastatsuak direla ikustea izugarria izan behar du, baino are izugarriagoa iruditzen zait arrakasta hoiek etxekoekin konpartitu ahal izatea. Nere ustez Kahn gehiegi zentratzen da bere arkitektura lanetan eta familia bigarren maila batean geratzen da. Argi dago bakoitzak bere prioritateak markatu behar dituela, baino behintzat nere prioritateak ez dire Kahn-en berdinak. Bizitza pertsonal eta profesionalaren arteko oreka da nere ustez Kahn-i falta zaiona, azken finean, nahiko tristea da seme batek bere aitaren maisu lanak ez ezagutzea.

ETXEBIZITZAK: PROGRAMAREN AZTERTZEA ETA FINKATZEA

ARIKETA TTIKIA from itsasogoni on Vimeo.

MINI PROIEKTUA

Ur deposituaren ariketa egiteko material bezala sokak erabiltzea pentsatu dut. Material oso malgua baldin bada ere hauek tentsioan jarriz egonkortasun haundiko elementu bilakatzen dira.


Deposituaren igoera oso alderdi garrantzitsua denez irisgarritasun maila nahiko altuko proiektua planteatzen dut. Honetarako deposituaren inguruan goitzen doan ranpa planteatu dut. Euskarri batzuk baliatuz soka bitartezko entramatu bat proposatzen dut ranpa osatzeko. Ranpak presentzia haundia hartzen duenez ranpa bera izango da depositua janzten duen elementua, beraz, komunikazio elementua = apaingarria.


Honetaz gain deposituaren inguruan eta ranparen azpialdean espazio publiko eta ireki bat sortzea proposatzen dut. Espazio hau ranpa sostengatzen duten euskarriek egituratuko dute eta erabilera ezberdinak izan ditzazke: aurren jolastokia, bilkura espazioa, inguruaren erakustokia, ...

Aulki honetan ikusten ahal den bezala, euskarri bat baliatuz eta sokak tentsioan jarriz guztiz egonkorra den azalera bat lortzen ahal da. Ranpa egiteko sistema antzekoa litzateke: bi norabidetan osatutako entramatua hain zuzen ere.

Antzerki honen eszenatokian ikusten den bezala sokekin azalera sendo eta egonkorrak sortzeaz gain espazioak ere sortzen ahal dira. Deposituaren inguruan planteatutako espazioa ranpa osatzen duten sokez inguratutako espazioa izango da.

ARIKETA TTIKIA
Baliogarriak ez diruditeen materialeen bitartez ere arkitektura egiten ahal da... Ez erran ez direla adibide bitxiak???
Lata bidezko etxea












Ordenagailu bidezko arkua

Haizeak behintzat fuerte jotzen zuen...............

KANPOSANTUA ITSASORA BEGIRA???