Pasa den egunean klasean ikusitako dokumentala hagitz interesgarria iruditu zitzaidan. Louis Kahn-i buruz idatzitakoak eta argitaratuak aunitz baldin badira ere gutti dira pasa den eguneko dokumentala bezain sakonak. Bere semeak dokumentala egin izanak hagitz kutsu pertsonala ematen dio, eta arkitektoaren alderdi pertsonalena erakusten digu.
Louis Kahn-en zenbait lanen arrakasta ezin da dudatan jarri baino bere bizi pertsonalari dagokionez.......Arkitekturan hainbertze zentratzeagatik bere familia, edo familiak hobe erranda, alde batera uzten ditu. Zure lanak arrakastatsuak direla ikustea izugarria izan behar du, baino are izugarriagoa iruditzen zait arrakasta hoiek etxekoekin konpartitu ahal izatea. Nere ustez Kahn gehiegi zentratzen da bere arkitektura lanetan eta familia bigarren maila batean geratzen da. Argi dago bakoitzak bere prioritateak markatu behar dituela, baino behintzat nere prioritateak ez dire Kahn-en berdinak. Bizitza pertsonal eta profesionalaren arteko oreka da nere ustez Kahn-i falta zaiona, azken finean, nahiko tristea da seme batek bere aitaren maisu lanak ez ezagutzea.